PINNER in de kijker25.05.2023

PINNER in de kijker: Thamara

Thamara

Dag Thamara, stel jezelf eerst kort even voor.

Ik ben Thamara Cruz en ben afkomstig uit Mexico. Intussen woon ik al 14 jaar in België. Ik heb twee zonen van 14 en 17 jaar jong. Vroeger woonde ik Brussel, nadien ben ik verhuisd naar Dilbeek waar ik nu bijna 10 jaar woon. Mijn twee zonen gaan ook in Dilbeek naar school.

 

Hoe zou je jezelf omschrijven in drie woorden?

Ik hou ervan om zaken in detail te bekijken. Ik heb een professionele achtergrond in het maken van kostuums en patroontekeningen voor onder andere theaters, maar ook voor dameskledij. Als patroontekenaar heb ik daarom oog voor detail en ben ik iemand die veel op details let. Maar ik ben zeker niet perfectionistisch. 

Daarnaast ben ik iemand die veel respect heeft voor anderen. Niet enkel respect voor de cultuur, maar ik wil ook begrijpen wat respect voor iemand anders betekent. Op die manier kan je met elkaar assertief communiceren. Dat is voor mij de basis van het welzijn. Als je elkaar begrijpt, weet je van elkaar wat je belangrijk vindt. 

 

"Ik hou ervan om zaken in detail te bekijken. Ik heb een professionele achtergrond in het maken van kostuums en patroontekeningen voor onder andere theaters, maar ook voor dameskledij. Als patroontekenaar heb ik daarom oog voor detail en ben ik iemand die veel op details let."

 

Je zei daarnet dat je patroontekenaar bent. Heb je als patroontekenaar werkervaring in België of ben je meteen in de sociale sector terechtgekomen? 

In Mexico was ik vooral actief in de ontwerp - en textielsector. Ik hield me toen voornamelijk bezig met de traditionele textiel en met ambachtelijke en handgeweven technieken. Ik werkte op het Ministerie van Sociale Ontwikkeling en kreeg de kans om naar het binnenland van mijn land te reizen voor een gemeenschapsproject en het redden van ambachtelijke technieken en traditionele iconografie. Dat is ook mijn echte professionele achtergrond en kennis. Toen ik aankwam in België, startte ik eerst in de kostuumwereld.  Ik begon in een atelier voor kostuums dat gespecialiseerd was in de Renaissance stijl. Ik leerde heel veel over de patronen van toen. Patronen veranderen namelijk over de tijd heen. De kostuums werden niet enkel gemaakt voor theaters of voorstellingen, maar ook om de leefwereld van toen volledig na te spelen. Een soort van spektakel. We moesten vooral veel kostuums voor mannen maken. Kostuums om zich te beschermen tijdens het vechten. Ik heb toen heel veel geleerd. Soms werkte ik daarnaast als back-up voor bepaalde producties om te helpen tijdens bepaalde spektakels. Dit heb ik ongeveer 4 tot 5 jaren gedaan. 


Daarnaast deed ik in Mexico ook werkervaring op als projectmanager. Ik voerde projecten uit binnen de inheemse maatschappij, dus ik moest veel sociaal werk doen, diagnostieken maken, organiseren en samenwerken met andere partners. Ik onderzocht wat nodig was binnen het beleid en de omgeving en stelde dit vervolgens voor aan een stuurgroep. Op die manier keken we na welke aanpassingen er moesten gebeuren of welke budgetten er nodig waren. Toen ik echter aankwam in België, was ik vooral bezig met mijn professionele achtergrond als naaister en patroontekenaar en ging ik nog niet van start in de sociale sector. Nadien begon ik wel aan de opleiding Gezinswetenschappen en deed ik vrijwilligerswerk bij verschillende organisaties. Door de opleiding Gezinswetenschappen ken ik de sociale kaart goed, leerde ik intervisies organiseren en leerde ik hoe ik bepaalde gesprekken met mensen moet voeren. Zo ontwikkelde ik mijn skills binnen de sociale sector. 

 

"Door de opleiding Gezinswetenschappen ken ik de sociale kaart goed, leerde ik intervisies organiseren en leerde ik hoe ik bepaalde gesprekken met mensen moet voeren. Zo ontwikkelde ik mijn skills binnen de sociale sector."

 

Hoe ben je vervolgens bij PIN terechtgekomen?

In 2021 maakte ik kennis met PIN. Ik was op dat moment op zoek naar vrijwilligerswerk, omdat ik dat belangrijk vond in mijn eigen traject als nieuwkomer. Op dat moment woonde ik alleen met mijn kinderen in Dilbeek en was ik op zoek naar oefenkansen Nederlands. Zo kwam ik vervolgens terecht op een vrijwilligersbeurs. Ik deed onder andere vrijwilligerswerk bij Oxfam, waar ik eerst startte in de winkel en vervolgens deel mocht uitmaken van de werkgroep die verantwoordelijk was voor internationale verkopen. Dat was heel interessant, maar vroeg heel veel tijd van mij. Op een bepaald moment moest ik kiezen: familie, studies en dan nog Nederlandse lessen. Het was te veel om te combineren en daarom ben ik ermee gestopt. Het vrijwilligerswerk was voor mij echter wel belangrijk. Ik moest mezelf zoeken en heb mezelf ook gevonden. Mensen denken over vrijwilligerswerk snel negatief. Ik zeg dit niet om de mensen te overtuigen, maar om hen te laten beseffen dat ze kansen hebben. Wanneer je toekomt in een ander land, heb je in dat land geen professionele ervaring. Vrijwilligerswerk biedt daar echter kansen om jezelf te ontwikkelen. Niet iedereen ziet de waarde van vrijwilligerswerk, maar de realiteit is echt anders. 

 

"Wanneer je toekomt in een ander land, heb je in dat land geen professionele ervaring. Vrijwilligerswerk biedt daar echter kansen om jezelf te ontwikkelen. Niet iedereen ziet de waarde van vrijwilligerswerk, maar de realiteit is echt anders."



Heb je door het vrijwilligerswerk PIN leren kennen?

Nee, ik was op dat moment op zoek naar een baan en kwam de vacature tegen op een website. Ik was op zoek naar een halftijdse job, zodat ik het kon combineren met mijn studies. Ik opende de link naar de vacature en zag een diverse organisatie met mensen met verschillende kleuren, talen en achtergronden. Dat is iets wat ik belangrijk vind in een maatschappij. Er zijn namelijk veel mensen met een migratieachtergrond, maar zij zijn niet zichtbaar. Het is belangrijk om dat aan te passen en te normaliseren. Het is normaal om te werken in een super diverse organisatie. Echter, werken in eenzelfde bedrijf waar mensen van verschillende landen actief zijn, gebeurt niet veel. Maar bij PIN gebeurt dat wel. Ik ben blij dat ik geleerd heb om op een andere manier naar mensen te kijken. 

 

Sinds wanneer werk je bij PIN en wat is jouw takenpakket? 

Ik ben in september 2021 gestart binnen het project ‘4de pijler’ in de regio Halle. Dat was een volledig nieuw project met een focus op vrijwilligerswerk. Mensen met een migratieachtergrond en bedrijven werden met elkaar in contact gebracht. Het was een opportuniteit voor deze bedrijven om mensen met een migratieachtergrond te ontvangen binnen hun werkveld. Het was voor mij belangrijk om te zien hoe zij zich voorbereiden - of niet voorbereiden - om hen te ontvangen. Ik organiseerde activiteiten en werkte samen met de kandidaat-vrijwilligers, de verschillende organisaties en lokale besturen. Dat liet mij zien op welke manier het interessant is om na te denken hoe we kunnen samenwerken rond diversiteit. 

Vervolgens ben ik gestart binnen het project ‘Onthaalgesprekken onderwijs’ waar ik een brugfiguur ben op de school. Als brugfiguur begeleid ik anderstalige ouders in de school. Binnen dit project openen we deuren voor kansen. Kansen om een mening te geven over het onderwijs, kansen om eigen ervaringen te delen en om vervolgens nodige aanpassingen door te voeren. Ik maak overzichten over de noden en behoeften van de ouders en kijk hoe we verder kunnen bouwen aan inclusieve samenleving. 

 

"Als brugfiguur begeleid ik anderstalige ouders in de school. Binnen dit project openen we deuren voor kansen. Kansen om een mening te geven over het onderwijs, kansen om eigen ervaringen te delen en om vervolgens nodige aanpassingen door te voeren."



Wat heb je geleerd bij PIN?

Het eerste punt voor mij is communicatie. Voor mij is dat belangrijk, want goed communiceren en elkaar begrijpen, is de eerste stap van elke soort relatie. Daarnaast was het voor mij ook belangrijk om in het Nederlands te communiceren. De werkcultuur gaf mij daarnaast de kans om België te leren kennen. Ik kom in contact met andere mensen die in een andere situatie leven. Ik heb collega’s van verschillende herkomsten waardoor ik veel bijleer over de verschillende landen, gewoontes, maar ook veel leer van hun eigen migratieverhalen. We kunnen samenwerken en opinies geven en dat vind ik heel interessant. 

 

Over naar jou Thamara. Wat doe je in jouw vrije tijd?

Ik ben iemand die graag werkt in de tuin. Ik heb een eigen moestuin. Ik ben graag omringd door planten en het groen. Daarom probeer ik elke dag minstens één uur te wandelen met mijn honden. Elk seizoen bereid ik mij voor om planten uit mijn eigen land (cfr. Mexico) naar hier te brengen. Dit gaat over bijvoorbeeld pikante groenten of kruiden die je in België niet vindt.

En uiteraard naaien. Ik naai heel graag. Ik heb altijd wel iets om te naaien of te herstellen. Tot slot werk ik soms als vrijwilliger en help ik mensen die Spaans spreken, maar nog geen Nederlands kunnen. Ik help hen met bepaalde documenten en begeleid hen waar nodig. Dit gebeurt vooral via via. 

 

Waar zie je jezelf staan binnen vijf jaar?

Ik denk daar vaak over na. Mijn werk nu doe ik heel graag en het biedt veel uitdagingen. Ik wil eerst mijn studies afronden om nadien werk te zoeken in dezelfde richting. Normaal gezien duurt de opleiding nog een jaar. Ik moet nog een bachelorproef maken en enkele vakken volgen. 



Wat is het verschil tussen de Thamara van een paar jaar geleden en de Thamara van nu?

Ik denk dat migratie er sowieso voor zorgt dat je verandert. Je kan niet dezelfde persoon blijven die je vijf of tien jaar geleden was. Door migratie leer je andere mensen en andere landen kennen, dus verander je. Ik had vroeger misschien wel dezelfde vragen en interesses, maar vandaag ben ik zekerder over wat ik wil leren. Ik wil bijvoorbeeld meer leren over hoe ik anderen kan helpen. Ik weet dat ik niet alles kan oplossen, maar ik help graag anderen. En dat is belangrijk voor mij. 

 

"Ik denk dat migratie er sowieso voor zorgt dat je verandert. Je kan niet dezelfde persoon blijven die je vijf of tien jaar geleden was. Door migratie leer je andere mensen en andere landen kennen, dus verander je."

 

Heb je nog een boodschap voor onze lezers?

Je moet durven. Ik denk bijvoorbeeld aan mensen die jaren Nederlands leren, maar het niet durven spreken. Voor mijn werk begeleid ik ouders die Nederlands leren, maar niet durven langs te gaan op een oudercontact om met de leerkracht te praten. Daarom zijn de toeleiders - de PINNERS - belangrijk. Zij zijn als het ware een vertrouwensfiguur voor deze personen. Vertrouwen zorgt voor een goede communicatie. Daarom is een vertrouwensfiguur ook belangrijk in iemands traject. Als je iemand hebt die je vertrouwt, durf je ook. We zijn vertrouwensfiguren en nadien toeleiders, begeleiders en projectmanagers.  

 

"Vertrouwen zorgt voor een goede communicatie. Daarom is een vertrouwensfiguur ook belangrijk in iemands traject. Als je iemand hebt die je vertrouwt, durf je ook. We zijn vertrouwensfiguren en nadien toeleiders, begeleiders en projectmanagers."