PINNER in de kijker: Roba

Dag Roba! Stel jezelf eerst kort even voor.

Ik ben Roba, mama van drie meisjes. Ik ben intussen bijna vijf jaar in België. Mijn dochters zijn 16, 13 en 8 jaar. Mijn roots liggen in Palestina. Via gezinshereniging kwam ik in België. Mijn man was hier al een jaar voor mij en als vluchteling erkend. Van opleiding ben ik eigenlijk boekhouder. In Palestina deed ik vooral in die sector ervaring op. 

Werkte je dan als boekhouder voor een bedrijf of voor jezelf?

Ik heb twee jobs gedaan vroeger. In Palestina bouwde ik 14 jaar werkervaring op. De eerste 5 à 6 jaren werkte ik voor een audit firma namelijk Deloite. De overige 8 jaren ging ik aan de slag als financieel en administratief officer bij een vzw. Dat was een vzw die projecten uitvoerde in Palestina rond thema’s zoals samenleving en welzijn. 

"In Palestina bouwde ik 14 jaar werkervaring op. De eerste 5 à 6 jaren werkte ik voor een audit firma namelijk Deloite. De overige 8 jaren ging ik aan de slag als financieel en administratief officer bij een vzw."

Dus je bent goed in cijfers? 

Ja *lacht*. Mijn tweede job was inderdaad heel financieel gericht, maar ook een stukje human resources. Ik was eigenlijk de rechterhand van de baas. Wanneer hij op verlof was, nam ik zijn taken over. 

Vond je personeelsadministratie leuk?

Ja, zeker en vast. Toen ik naar België kwam, was het ook het plan om binnen die sector te werken. Dus niet meer met cijfers, maar wel de administratieve kant van het verhaal. Maar dat is niet gelukt. Ik moest een opleiding volgen binnen mijn integratietraject, maar omdat alle opleidingen qua locatie heel ver voor mij waren, was dit onmogelijk. Ik had toen nog geen rijbewijs en kon mij enkel verplaatsen via het openbaar vervoer. Ik zou dan heel lang onderweg geweest zijn. Dus dat werd jammer genoeg aan de kant geschoven.

Hoe ben je dan uiteindelijk bij PIN terechtgekomen?

Dat was eigenlijk via een persoon die vroeger nog voor PIN had gewerkt. We gingen samen naar de Nederlandse les en hij vertelde mij dat zijn contract bij PIN bijna afliep en als ik interesse had ik zeker moest solliciteren. Intussen was ik reeds 2 jaar in België. Het was moeilijk voor mij om een job te vinden. Ik had in België geen ervaring op de arbeidsmarkt. Daarom dacht ik: “Ok, waarom niet gewoon proberen”. Mensen helpen heb ik altijd graag gedaan, dus werken bij PIN sprak mij ook aan. En het is mij gelukt. Intussen werk ik bijna twee jaar als toeleider. 

"Het was moeilijk voor mij om een job te vinden. Ik had in België geen ervaring op de arbeidsmarkt. Daarom dacht ik: “Ok, waarom niet gewoon proberen”. Mensen helpen heb ik altijd graag gedaan, dus werken bij PIN sprak mij ook aan."

Roba, hoe zou je jezelf omschrijven in drie woorden?

*lacht* Ik ga kiezen voor vriendelijk, geduldig zijn en niet gemakkelijk opgeven. Ik ben een doorzetter. 

Om dan nu terug te keren naar PIN: wat is jouw taak precies?

Ik heb eerst 1,5 jaar gewerkt als toeleider in diversiteit voor drie gemeentes: Halle, Pepingen en Galmaarden. Toen bestond mijn taak uit het informeren, ondersteunen en begeleiden van nieuwe inwoners die in het LOI (cfr. Lokaal Opvanginitiatief) of het OCMW verbleven. Op deze manier helpen we deze nieuwe inwoners hun weg te vinden binnen de gemeente. Om de communicatie tussen de nieuwe inwoners en de maatschappelijk werkers vlot te laten verlopen, fungeren wij - de toeleiders - als brugfiguur tussen deze twee partijen.

"Om de communicatie tussen de nieuwe inwoners en de maatschappelijk werkers vlot te laten verlopen, fungeren wij - de toeleiders - als brugfiguur tussen deze twee partijen."

Mijn nieuw takenpakket is iets uitgebreider. Ik werk nu voltijds voor Halle (LOI en OCMW) en heb meer mandaat gekregen. Ik oefen nog dezelfde job uit als voorheen, maar het takenpakket is breder. 

Naar aanleiding van jouw nieuw takenpakket: wat heb je al bijgeleerd?

Dan denk ik vooral aan de gesprekken die ik voer met de cliënten. Vroeger gebeurden deze altijd samen met de maatschappelijk werker. Maar nu mag ik bepaalde stappen in het proces alleen uitvoeren: afspraken regelen, het eerste gesprek voeren, … . Ik ben een soort van vertrouwenspersoon voor deze mensen en dat maakt het soms makkelijker verdere stappen te zetten.

Wat doe je buiten PIN?

Mijn vrije tijd is PIN *lacht*. Ik werk nu voltijds, ben mama van drie kinderen dus het is niet altijd gemakkelijk om ruimte en tijd voor mezelf te vinden. Maar ik ga heel graag naar het werk, mijn werk is eigenlijk ook mijn hobby. Ik ben niet iemand die thuis kan blijven. Ik ben altijd bezig. Na het werk zorg ik voor mijn kinderen. Zij spelen een centrale rol in mijn leven. 

"Ik ga heel graag naar het werk, mijn werk is eigenlijk ook mijn hobby. Ik ben niet iemand die thuis kan blijven. Ik ben altijd bezig. Na het werk zorg ik voor mijn kinderen. Zij spelen een centrale rol in mijn leven."

 

Doe je bepaalde activiteiten samen met de kinderen?

Chauffeur spelen voor hun hobby’s *lacht*. Daarnaast wandel en lees ik graag, maar de laatste periode is het drukker geweest. Maar toch ga ik proberen er meer tijd voor te maken.

Wat doen jouw kinderen in hun vrije tijd?

Mijn oudste dochter tekent heel goed. Zij volgt een cursus beeld in de kunstacademie. Eentje speelt piano en de andere speelt viool én volgt turnles. Ik hoop dat ze beiden muziek blijven spelen. Ik hou van muziek. Ik wou vroeger ook muziek leren, maar die mogelijkheid bestond toen niet in mijn land. Maar misschien probeer ik het ooit wel zelf eens in de toekomst. 

Waarmee ben je nog bezig in jouw vrije tijd?

Een stukje van mijn werk, oefen ik eigenlijk ook uit in mijn vrije tijd: mensen helpen. Toen ik naar België kwam, was er niemand om mij te begeleiden. Ik heb alles zelf moeten leren en proberen. Ik weet hoe moeilijk het is om in een nieuw land aan te komen. Dus als ik de kans krijg om iemand te helpen, grijp ik die meteen met veel plezier. 

"Ik weet hoe moeilijk het is om in een nieuw land aan te komen. Dus als ik de kans krijg om iemand te helpen, grijp ik die meteen met veel plezier."

Waar zie je jezelf staan binnen vijf jaar?

Voor mij maakt dat niet veel uit. Zolang ik actief blijf en kan participeren, is dat voor mij voldoende. Ik zie mezelf blijven verder werken in de sociale sector. Ik ben ook aan het denken om maatschappelijk werk te studeren, maar dat is nog toekomstmuziek. Moet ik nog eens over nadenken. Daar kruipt namelijk veel energie in en momenteel is het nog iets te druk. Maar misschien wel volgend jaar. De motivatie is zeker aanwezig, maar ruimte en tijd is evenzeer belangrijk. 

Wat is het verschil tussen de Roba van een paar jaar geleden en de Roba van nu?

De basis is niet echt veranderd. Ik ben altijd al een rustig persoon geweest. Maar door de drukte en andere prioriteiten in mijn leven, is er op dat vlak wel iets veranderd. Wanneer je alleen toekomt in een nieuw land, denk je na over wat belangrijk is in het leven. Wat voor mij centraal staat in mijn leven zijn mijn kinderen en hun veiligheid. De rest maakt niet uit. Ik probeer zoveel mogelijk los te laten, dat lukt natuurlijk niet altijd, maar dat is wel iets dat ik geleerd heb. Als je gezond en veilig bent, komt de rest wel goed. 

"Wanneer je alleen toekomt in een nieuw land, denk je na over wat belangrijk is in het leven."

Je werkt intussen bijna twee jaar bij PIN. Je hebt al veel mensen gezien en verhalen gehoord. Wat kan er volgens jou nog beter?

Dan denk ik vooral aan de toegankelijkheid van de informatie hoe alles in België verloopt. Dat maakt het voor nieuwe inwoners soms moeilijk. Dit komt natuurlijk van beide kanten. Niet alles gaat vanzelf, je moet zelf ook initiatief nemen. Het vraagt om een samenwerking tussen beide kanten. Dat gaat natuurlijk niet van vandaag op morgen. Maar met veel geduld en doorzettingsvermogen geraak je heel ver. Elke dag leer je iets bij. 

Nog een laatste vraag: wat zouden de mensen over jou nog moeten weten of welke boodschap wil je graag nog delen?

Blijf doorgaan, want het leven gaat verder. Voor de mensen die soms denken dat het leven stopt, te moeilijk verloopt en het niet meer gaat: het gaat wel. Niet vandaag, niet morgen, maar met kleine stapjes lukt dat zeker. Blijf altijd positief.

"Voor de mensen die soms denken dat het leven stopt, te moeilijk verloopt en het niet meer gaat: het gaat wel. Niet vandaag, niet morgen, maar met kleine stapjes lukt dat zeker. Blijf altijd positief."

Bedankt voor deze mooie levensles, Roba!