PINNER in de kijker: Abdou
Hallo Abdou! Je mag je eerst kort even voorstellen.
Mijn naam is El Aboud Abderrahim, maar om het gemakkelijker te maken, zeg ik altijd tegen mijn vrienden en familie “zeg maar gewoon Abdou”. Dat is makkelijker om uit te spreken. Want als je ‘Abderrahim’ wil zeggen, is dat een beetje moeilijker met de uitspraak van de ‘h’, omdat een paar Arabische klanken niet zo makkelijk uit te spreken zijn. Dus zeg maar Abdou, dat is gemakkelijker voor iedereen. Ik ben 37 jaar, heb twee kindjes Noor (bijna 6 jaar) en Elias (3 jaar) én ik verwacht een derde kindje in september (*glundert*).
In 2014 ben ik naar België verhuisd omwille van mijn vrouw. Ik ben getrouwd met een Antwerpse vrouw - dat hoor je misschien ook een beetje, ik spreek zelf ook een klein beetje Antwerps (*lacht*). Ik woon in Mortsel en kom dus van ver om bij PIN te werken. Maar ik vind dat niet erg, want ik ben zeer gemotiveerd.
Moest je jezelf omschrijven in drie woorden welke woorden zouden dat zijn?
Op de eerste plaats ben ik een rustig persoon. Daarnaast ben ik iemand die graag en goed luistert naar anderen. Tot slot denk ik telkens goed na alvorens ik actie onderneem of stappen zet. Ik handel steeds in kalmte. Maar dat neemt niet weg dat ik van uitdagingen hou.
Sinds wanneer werk je bij PIN vzw?
Ik werk eigenlijk nog niet zo lang bij PIN, namelijk sinds september vorig jaar. Hiervoor heb ik een aantal andere jobs gedaan, maar veranderen van werk en bij PIN komen werken, is voor mij fantastisch geweest. De job die ik nu uitoefen, is ik iets waar ik al lang naar zocht en ook echt bij mij past. Toen ik nog in Marokko woonde, oefende ik al hobby’s uit in de sociale sector, meer bepaald gericht op de jeugd. Dus de sociale sector heeft mij altijd al aangetrokken. Veranderen van job is daarom een goede keuze geweest en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.
"Veranderen van job is daarom een goede keuze geweest en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad."
En wat is dan juist jouw takenpakket bij PIN?
Ik noem mezelf altijd een beetje een proefkonijn. Het lokale bestuur van Wemmel had een toeleider (cfr. Abdou) nodig die op drie projecten zou werken. Op de eerste plaats gaat dat over het LOI-project. LOI staat voor Lokaal Opvanginitiatief. Bij het OCMW van Wemmel melden zich vluchtelingen aan via Fedasil en daar ben ik aanwezig als toeleider om deze mensen te informeren, te ondersteunen en te begeleiden. Samen met de maatschappelijk werkers ga ik deze mensen helpen om de juiste te weg te vinden.
Daarnaast bied ik ook ondersteuning binnen het OCMW zelf. Dit gaat om mensen die al in Wemmel wonen, maar financiële steun krijgen van het OCMW. Ook hier ga ik deze mensen - in samenwerking met de maatschappelijk werkers - informeren, begeleiden en ondersteunen.
Ten derde voer ik onthaalgesprekken met nieuwe inwoners van Wemmel. Zij zijn recent naar Wemmel verhuisd en komen bijvoorbeeld van Brussel of van de andere kant van Vlaanderen. Met deze mensen neem ik eerst telefonisch contact op om te horen of ze vragen hebben, leg ik uit hoe het alles in Wemmel werkt, … .
En deze mensen komen dan soms langs op fysiek gesprek?
Inderdaad, als er concrete vragen of noden zijn, maak ik met hen een afspraak en zitten we samen rond tafel.
Dat was het onderdeeltje over PIN, nu gaan we terug naar jou. Heb je bepaalde hobby’s buiten PIN? Je zei daarnet toen je in Marokko woonde dat je daar binnen de sociale sector hobby’s had. Doe je hier iets specifiek van hobby’s?
De hobby’s die ik in Marokko had, zijn eigenlijk ook een constante hier. Ik zal even terug in de tijd gaan. Ik heb mijn vrouw Veerle eigenlijk leren kennen binnen deze context. We hadden in Marokko een associatie opgestart die zich inzet voor de kinderen van de straat en verschillende projecten en activiteiten organiseerde voor de jeugd. En binnen deze associatie organiseerden we ook projecten met mensen in België. We deden aan uitwisselingen, volgden opleidingen, … en dit allemaal gericht op de jeugd.
"We hadden in Marokko een associatie opgestart die zich inzet voor de kinderen van de straat en verschillende projecten en activiteiten organiseerde voor de jeugd."
En dit doe je nog altijd?
Vroeger wel, maar toen ik in 2014 naar België verhuisde, is dat geminderd. Er zijn nu andere mensen die dit opvolgen. Dat is wel een beetje jammer. Maar toen ik nog in Marokko woonde, was er elk jaar een project waar ik hielp. Zo heb ik mijn vrouw leren kennen. We hielpen samen binnen hetzelfde project en nadien bleven we contact houden. We hebben dit een paar jaar volgehouden om dan in 2014 te beslissen dat ik naar België zou komen. Maar alvorens ik Veerle leerde kennen, ontmoette ik eerst Joke (cfr. een collega van PIN). En door Joke is Veerle eigenlijk naar Marokko gekomen om samen te werken binnen een project. Joke werkt naast PIN ook voor Kena vzw. En ook ik doe vrijwilligerswerk voor Kena. Zo ga ik in de zomer bijvoorbeeld mee op kamp met Kena.
Heb je daarnaast nog andere hobby’s?
Een beetje Playstation. een beetje voetbal, een beetje lopen, een beetje fitness, … . Ik ben eigenlijk nog altijd aan het zoeken wat het beste bij mij past. Maar voetballen wil ik misschien wel meer doen. Want mijn zoon is heel gefascineerd door voetbal. Hij vraagt steeds om voetbal te spelen, dus we zijn wel aan het denken om hem in te schrijven in een club.
Waar zie je jezelf staan binnen vijf jaar?
Tot nu ben ik eigenlijk heel tevreden met wat ik al bereikt heb in mijn leven. Ik heb stabiliteit, ik heb kinderen, ik heb een huis, een fantastische schoonfamilie, mijn ouders leven en wonen nog in Marokko waar ik ongeveer twee keer per jaar eens op bezoek ga. In principe is mijn droom al een beetje gerealiseerd, maar op persoonlijk vlak wil ik misschien wel nog meer groeien. Zeker in de sociale sector op professioneel vlak zodat ik kan blijven mensen helpen.
"In principe is mijn droom al een beetje gerealiseerd, maar op persoonlijk vlak wil ik misschien wel nog meer groeien."
Wat is het verschil tussen de Abdou van nu en die van een paar jaar geleden?
Dat is een héél groot verschil. Er zijn wel wat zaken veranderd in mijn karakter en hoe ik nadenk over het leven zelf. Ik denk nu na over elke stap die ik zet in het leven en elke actie die ik onderneem. Maar het grootste verschil is vooral de taal die ik heb moeten leren. Toen ik nog in Marokko woonde, had ik wel contact met mensen in België, maar sprak ik Frans en geen Nederlands. Dus toen was het gemakkelijk om met mensen te communiceren. Maar door mijn familie, schoonfamilie, de school, het traject dat ik heb gevolgd, … heb ik het Nederlands moeten aanleren én ben ik nog steeds aan het leren. Mijn moedertaal is Berbers en daarnaast spreek ik nog Arabisch, Frans, Engels, Spaans en dan nu uiteraard in België Nederlands. Dus dat is wel een hele grote verandering in mijn leven en is een bagage die ik meedraag.
Je hebt door je job bij PIN al heel veel mensen ontmoet en verhalen gehoord. Wat kan er volgens jou beter?
Goh.. (*denkt na*)... . Ik vind eigenlijk wat België doet voor de mensen enorm veel. Maar als je dieper gaat graven, ontdek je wel nog veel problemen. Als we teruggaan naar vroeger was er ook reeds veel migratie, maar toen was iedereen welkom. Omdat het toen nodig was voor België om deze mensen te ontvangen en hen te laten werken. Maar je ziet dat het systeem niet echt klopt. België doet veel, maar er zijn veel fouten in het systeem. Fouten waarvan geprofiteerd kan worden. En dit wordt niet goed gecontroleerd en opgevolgd door de overheid. Diversiteit is een feit, bestaat en gaat niet weg. En daar moet meer aandacht aan geschonken worden.
Als afsluiter nog een laatste vraag: is er iets wat de mensen over jou nog moeten weten?
(*lacht*) Ik ben altijd bereid om mensen te helpen en voor de rest is eigenlijk alles gezegd geweest!